Qué barbaridad. De dónde has salido, Jesús Carrasco.

Como lector, es un librazo. Como autor, es una biblia.

Ik zou dit goed moeten vinden, zeggen de recensies, maar ik voel er weinig voor. Het is nogal een beschrijvend boek en daar heb ik zeker geen bezwaar tegen, maar verder vond ik het een lege doos. Ja, er gebeurt iets en het is erg, maar ik voelde er helemaal niets bij. Ik kon me moeilijk inleven in de personages. Kan gebeuren.

Very well written, very fun and easy to read, unfortunately read like a whole bunch of other contemporary books without anything to set it especially apart or make it memorable.

En ömt skildrad berättelse om en pojke som flyr, från exakt vad får vi inte veta, och slår sällskap med en gammal herde och hans djur. Den sätter fingret om behovet av att ibland få slippa berätta men också om att vilja veta. Det är väldigt vackert språk, som det här exemplet som beskriver sorg:

"Det är klart att jag kommer att dö. Sätter du dit ett kors?'
Pojken märkte med ens hur utsikten över slätten blev alldeles grumlig. Konturerna av det vagt böljande landskapet, akvedukten och bergen dit de var på väg suddades ut."

Ένα αγόρι το σκάει από το χωριό του και τον βίαιο πατέρα του και για να ξεφύγει καταφεύγει στις απέραντες εκτάσεις γης ταλαιπωρημένης από την ξηρασία. Εκεί, κάτω από τον ανελέητο ήλιο, ξεκινά την περιπλάνηση του, στην αρχή μόνος, στη συνέχεια όμως συντροφιά με έναν γέρο βοσκό.

Η πλοκή είναι απλή αλλά η γραφή του Καρράσκο είναι πολύ δυνατή.
Γλώσσα τραχιά, ωμή, ρεαλιστική. Περιγραφές γεμάτες εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές. Ένιωθες τη ζέστη, την ξερή γη στα πόδια σου, τη δίψα, την πείνα, την κούραση. Τον φόβο για τους διώκτες που πλησιάζουν, για το άγνωστο, την αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα.

Είναι μια περιπλάνηση με άγνωστο που θα καταλήξει, συντροφιά με έναν επίσης άγνωστο.
Είναι η αφήγηση μιας σχέσης, αυτής του αγοριού με το γέρο βοσκό. Μια σχέση που ξεκινά από την ανάγκη για επιβίωση, με δυσπιστία και χωρίς πολύ εμπιστοσύνη, και καταλήγει μια σχέση με στοργή και καλοσύνη.
Είναι ένα δύσκολο ταξίδι ενηλικίωσης, μια μετάβαση από έναν βίαιο κόσμο σε έναν καλύτερο όπου υπάρχει η ελπίδα.
Για κάποιος είναι ίσως και μια αλληγορία για το καλό, το κακό, τη βία, την παιδική αθωότητα και το Θεό.

Η άγρια ερημιά τον είχε σπρώξει πολύ πιο πέρα απ’ όσα ήξερε και απ’ όσα δεν ήξερε για τη ζωή. Τον είχε φέρει μέχρι το χείλος του θανάτου κι εκεί, καταμεσής σ’ αυτόν τον κάμπο του τρόμου, εκείνος είχε υψώσει το ξίφος αντί να σκύψει το κεφάλι. Ένιωθε πως είχε πιει από το αίμα που κάνει τα αγόρια πολεμιστές και τους άντρες αήττητους.

η άποψη μου και εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/2019/01/04/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF/

I think I like this book so much because of the audiobook's narrator. He turned of the horrifically depressing tale into a lovely bedtime story.

Dark and suspenseful and difficult to put down. Fans of The Road by Cormac McCarthy will enjoy this one.

4.5/5
Hands down, an amazing story from beginning to end. I found myself appreciating the namelessness of the young boy and the old goatherd because despite it, I still felt their humanity.

Leído en noviembre del 2019 en una lectura grupal. Me encantó. De hecho, no lo he vuelto a releer, y aun así recuerdo vívidamente pasajes y paisajes, los personajes y lo sucedido. Cuando eso sucede, que un libro no se borra de mi memoria sin necesidad de afianzarlo, es que me gustó MUCHO. De hecho, lo he recomendado varias veces.