Ένα αγόρι το σκάει από το χωριό του και τον βίαιο πατέρα του και για να ξεφύγει καταφεύγει στις απέραντες εκτάσεις γης ταλαιπωρημένης από την ξηρασία. Εκεί, κάτω από τον ανελέητο ήλιο, ξεκινά την περιπλάνηση του, στην αρχή μόνος, στη συνέχεια όμως συντροφιά με έναν γέρο βοσκό.

Η πλοκή είναι απλή αλλά η γραφή του Καρράσκο είναι πολύ δυνατή.
Γλώσσα τραχιά, ωμή, ρεαλιστική. Περιγραφές γεμάτες εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές. Ένιωθες τη ζέστη, την ξερή γη στα πόδια σου, τη δίψα, την πείνα, την κούραση. Τον φόβο για τους διώκτες που πλησιάζουν, για το άγνωστο, την αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα.

Είναι μια περιπλάνηση με άγνωστο που θα καταλήξει, συντροφιά με έναν επίσης άγνωστο.
Είναι η αφήγηση μιας σχέσης, αυτής του αγοριού με το γέρο βοσκό. Μια σχέση που ξεκινά από την ανάγκη για επιβίωση, με δυσπιστία και χωρίς πολύ εμπιστοσύνη, και καταλήγει μια σχέση με στοργή και καλοσύνη.
Είναι ένα δύσκολο ταξίδι ενηλικίωσης, μια μετάβαση από έναν βίαιο κόσμο σε έναν καλύτερο όπου υπάρχει η ελπίδα.
Για κάποιος είναι ίσως και μια αλληγορία για το καλό, το κακό, τη βία, την παιδική αθωότητα και το Θεό.

Η άγρια ερημιά τον είχε σπρώξει πολύ πιο πέρα απ’ όσα ήξερε και απ’ όσα δεν ήξερε για τη ζωή. Τον είχε φέρει μέχρι το χείλος του θανάτου κι εκεί, καταμεσής σ’ αυτόν τον κάμπο του τρόμου, εκείνος είχε υψώσει το ξίφος αντί να σκύψει το κεφάλι. Ένιωθε πως είχε πιει από το αίμα που κάνει τα αγόρια πολεμιστές και τους άντρες αήττητους.

η άποψη μου και εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/2019/01/04/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF/