Ik hou van de manier waarop Margot Vanderstraeten met taal speelt en verhalen construeert. Deze schrijfstijl doet met denken aan A Little Life van Hanya Yanagihara. Er wordt een levensverhaal beschreven, zonder opsmuk of verheerlijking van dat leven, gewoon het alledaagse. In het verhaal gebeurt er veel en tegelijkertijd ook niet veel, net zoals dat in een mensenleven gaat. Dit boek beschrijf ook heel eerlijk en accuraat de verschillende 'seizoenen' of veranderingen die vriendschappen over de jaren heen doorstaan. Ik snoep echt van dit soort verhalen. Ik ben gehecht geraakt aan het hoofdpersonage en de Schneiders en vond het jammer om afscheid te nemen van hen. Het enige minpuntje vond ik het telefoongesprek op het einde van het boek. Er bestaat geen juiste manier om een boek zoals dit te beëindigen, maar voor mij voelde dit anticlimactisch aan. Voor de rest echter: mega van genoten, ga zeker meer lezen van Margot Vanderstraeten.