Vandaag stond er een artikel in de krant over dikke boeken, en hoe dat nu weer "in" is. Ik heb nogal vaak de wenkbrauwen gefronst (wie leest er nu een dik boek omdat het een soort statussymbool is?!) maar in één bewering kon ik me helemaal vinden: als het een goed boek is, blijven dikke boeken ons veel langer bij, omdat we er nu eenmaal een tijdlang helemaal in ondergedompeld geweest zijn.

Ik denk dat de dikte van zijn boeken juist de kracht is van John Irving: hij is een rasechte verhalenverteller, die uitgebreid de tijd neemt om over zijn personages te vertellen. Het is een geheel eigen universum waarin de vreemdste gebeurtenissen kunnen plaatsvinden, en de meeste personages wel enkele bizarre kantjes of gewoontes hebben. Naar ik begrijp hier uit Goodreads-reviews, is hij een haat-of-liefde-schrijver, maar om eerlijk te zijn begrijp ik niet goed hoe het nu geen liefde kan zijn.

Vooral het eerste deel van dit boek is typisch Irving, het is dan ook niet verbazingwekkend dat dat deel verfilmd is geweest. Daarna wordt het boek wat rauwer dan ik van Irving gewend ben (en eigenlijk is een Irving-lezer al wat gewend) en een stuk gewelddadiger en wreder (die scène naar de luchthaven met haar vader!). Even had ik ook mijn twijfels bij die ene gebeurtenis ("Gebeurt dit écht?") en vroeg ik me af of die echt nodig was.

Maar Irving slaagt er toch in om het verhaal terug op de rails te krijgen, en meer nog, op het einde moet je concluderen dat het allemaal mooi tesamen past, alsof het niet anders moest zijn.

Het feit dat dit boek zich voor een groot deel in Amsterdam afspeelt, is wel leuk voor een Nederlandstalige lezer. Irving blijkt grondig zijn research te hebben gedaan, al vond ik het wel bizar dat in dit boek zoveel Nederlanders geen woord Engels verstaan (de zin "I did not have sex with him" lijkt me vrij universeel verstaanbaar). Maar hey, misschien praten de Nederlanders in Amsterdam alleen maar Engels tegen Vlamingen.

Zoals gezegd, het derde deel knoopt alles mooi tesamen en uiteindelijk eindigt Irving het boek op dezelfde manier als hij het boek begon. Het is een cirkel en tegelijkertijd een gans leven.
En zo sla je als lezer het boek met een zucht dicht, omdat het nog zo veel langer mocht zijn.

There are few things as seemingly untouched by the real world as a child asleep.

Parts of this were good. I liked the descriptions of creepy childrens' books. I liked Ruth. I thought ninety-five percent of the sex was gratuitous and lame. I didn't like the fact that there were no stable, human, adult characters. (Except, I guess for Ruth. And the Dutch policeman whose name I have forgotten.)

Do I think this book would have been published today? No. Does that mean that John Irving isn’t the best at plot and characters of all time? Absolutely not. I love my prince :)

Very good. I thoroughly enjoyed the book and one of my favorite Irving books!

I actually liked this book quite a lot, until the very last page. In fact, the end pissed me off so much that I won't reread this book, and I'd have a very hard time recommending it to anyone, although it's gorgeously written. But just about everything Irving writes is gorgeously written, and many of his other books have pissed me off less.

Loved the structure, loved the shamelessly unlikeable characters, loved the unpredictability. Will definitely add more John Irving to my reading list.

I love this intricate and beautiful tale.

Not terrible, but definitely two stars relative to Irving's other books. I eventually got into it, but the ending felt a lot more contrived, too perfect, and "everyone lived happily ever after" than I would have expected. I am definitely not against people being happy, but the contrived nature of the ending is what messed with me a bit. I would not dissuade people from reading this, but it's definitely not my favorite Irving novel.

1st third 5 stars, 2nd third 1 star, last third 4 stars

Only ok. Sort of annoying, actually. I found Ruth Cole to be barely believable -- maybe because I don't know anyone with such a 17 year old thought process regarding relationships, but that may be just me and my friends. Some parts were enjoyable, and I liked the Amsterdam subplot, but mostly had little to no sympathy for any of the characters, and just wanted to see what happened next.