Er zijn van die verhalen waar je geen genoeg van kan krijgen. Die je keer op keer leest, ook al ken je het hele verhaal inmiddels van buiten. Ze hebben, net als de Disney films die je nog steeds af en toe op zet (geef maar toe ;) ), iets magisch dat je steeds laat terugkeren om nog een keer van het verhaal te genieten. Breathe is voor mij daar een voorbeeld van. Ik heb het inmiddels al tig keer herlezen, maar als ik een leesdip heb of het na een tijdje weer tegen kom dan kan ik niet anders dan dit boek nog een keer lezen. Zoals ook een paar dagen geleden. Het had al de hele dag geregend en op de een of andere manier kwam ik het weer tegen op mijn e-reader. Zonder te aarzelen sloeg ik het boek meteen open, want ik wist dat dit mijn sombere gevoel en het regenachtige weer binnen een mum van tijd zou doen vergeten!

Waarom trekt Breathe me nu zo aan? Oké, ik heb een zwak voor verhalen over beroemde mensen die verliefd worden op the girl next door, maar dat is niet het enige waarom dit boek tot mijn favorieten behoort, nee! Het heeft namelijk vooral te maken met de personages, voornamelijk onze hoofdpersoon, Sadie. Het is elke keer dat ik dit verhaal lees heerlijk om haar uit haar schulp te zien kruipen. Eindelijk plezier te maken in plaats van voor haar moeder te zorgen. Om haar verliefd te zien worden. Na al die jaren van zorgen en hard werken heeft ze dit zeker verdiend! Daarnaast kan ik ook niet genoeg krijgen van haar down-to-earth karakter en haar absolute eerlijkheid. Ze zegt waar het op staat en is helemaal niet bang voor de gevolgen! Een echte meid naar mijn hart! Ik wou dat er meer hoofdpersonages als haar waren, dat zou het lezen een stuk leuker maken!

Daarnaast laat Breathe ook de andere kant zien van beroemd zijn. Waar het continue in de spotlight staan niet alleen rozengeur en maneschijn is, laat staan als je de vriendin van een rockster bent, wat op een zeer realistische manier wordt beschreven. Deze keer geen belachelijke misverstanden die zo opgelost hadden kunnen worden als iemand zijn mond had open getrokken. Geen vergezochte situaties die makkelijk voorkomen hadden worden. Nee, in Breathe gaat het om daadwerkelijke problemen, die niet zo een twee drie opgelost kunnen worden, met soms hartbrekende gevolgen. Niet elk koppel is namelijk bestemd voor een happily ever after… (en nee, dit is geen major spoiler ;) )

Waar Sadie goed uitgewerkt en “vlezig” aanvoelde, kwam Jax wat bleekjes over. Leek het niet alsof hij een helemaal uitgewerkt personage was. Hij een goed ontwikkeld, eigen karakter had. Vooral als het op gevoelens aankwam viel hij in herhaling en deed precies hetzelfde, jammer genoeg. Desalniettemin was ik dol op de manier waarop hij met Sadie omging. Hoe hij haar probeert te beschermen. Haar uit haar schild probeert te halen en ben ik dol op zijn grote hart. Oh, wees echter niet bang dat hij als de perfecte prins op het witte paard wordt neergezet, zeer zeker niet! Nee, hij wordt neergezet als een echt mens, die fouten kan maken en ook minder goede eigenschappen heeft. Wat hem natuurlijk nog aandoenlijker maakte :)

Ook al zal ik Breathe nooit de volle 5 sterren kunnen geven, daar is Jax iets te tweedimensionaal voor, zal het altijd een van mijn favoriete verhalen blijven. Ik kijk nu alweer uit naar de volgende keer dat ik dit boek zal lezen :) Breathe heeft gewoon iets wat je telkens doet terug keren naar Sadie en Jax, al is het maar om lekker te zwijmelen of opnieuw de frisse wind te ervaren die Abbi Glines met dit boek heeft gecreëerd. Even geen standaard gebeurtenissen, maar een uniek verhaal met realistische hobbels onderweg, een verhaal waar niet alles vanzelfsprekend is!

De Timber Wolves Trilogie is een van mijn favoriete series. Het verhaal, de wereld, de romantiek, Scout en Liam... Die combinatie is gewoonweg episch! Ik heb alle drie de boeken dan stuk voor stuk verslonden en was best wel teleurgesteld toen ik het laatste deel uit had. Geen Scout en Liam meer :( Toen hoorde ik dat Tammy Blackwell een Spin-Off serie aan het schrijven was, waarin al mijn favoriete personage weer terug kwamen! AAAAA! Ik werd zelfs nog enthousiaster toen ik de twee teaser hoofdstukken had gelezen. Fragile Brilliance beloofde zo'n goed boek te worden!!!

De eerste keer dat ik Fragile Brilliance las werd ik helaas teleurgesteld. Het kan zijn dat door mijn torenhoge verwachtingen, haar eerdere boeken waren immers fantastisch, ik dit boek een beetje vond tegenvallen. Ik had meer verwacht. Meer verbondenheid. Minder langdradigheid. Meer actie. Meer romantiek. Minder verwarring. Het was nog steeds een vermakelijk verhaal om te lezen, maar het miste de awesomeness van haar eerdere boeken. Ik miste Scout en Liam en kon me daardoor ook niet echt vinden in Charlie en Maggie...

Achteraf gezien was ik er nog niet aan toe om over andere personages te lezen. Het verhaal van Scout en Liam had ik nog geen plekje kunnen geven en als “afgehandeld” bestempeld. Zij waren nog te vers en te levendig in mijn geheugen om open te staan voor andere personages. Om nieuwe personages een kans te geven. In plaats daarvan was ik een beetje aan het mokken dat Scout en Liam zo weinig aandacht kregen. Wat eigenlijk belachelijk is, want het verhaal draait deze keer ook niet om hen!

Nu ik het namelijk voor de tweede keer heb gelezen, het laatste deel van deze trilogie is onlangs verschenen en ik wilde mijn geheugen opfrissen, ervaar ik alles anders. Nu pas kan ik Fragile Brilliance waarderen zoals het hoort te worden gewaardeerd. Als een andere serie, waarin Scout en Liam weliswaar voorkomen, maar niet de spelers zijn waar het verhaal om draait. Nu sta ik open om nieuwe personages te ontmoeten, om Charlie en Maggie te leren kennen. Nu kan ik er oprecht van genieten en wil ik meer! Ik snap niet dat ik de vorige keer zo negatief over dit boek was. Ik bedoel, een boek dat met een opening als dit begint kan niet anders dan geweldig zijn of niet?

Ik kreeg gelijk, ik vloog door de pagina’s heen, genoot van de opbloeiende romance tussen Charlie en Maggie en vond het heerlijk om me dieper in de wereld die Tammy Blackwell heeft gecreëerd te kunnen verdiepen. Ik leerde meer over Thaumaturgics, iets wat in de vorige boeken alleen werd gementioned en werd opnieuw getrakteerd op een super spannend en meeslepend verhaal.

Eigenlijk precies wat ik ondertussen van Tammy Blackwell ben gaan verwachten. Ze is echt een meester in het vertellen van verhalen, opzetten van intrigerende werelden en het creëren van geweldige personages. Ik hoop echt dat ze na het laatste deel van deze trilogie, Whispered Visions, niet stopt maar doorgaat. Ik ben zeer benieuwd waar ze nog allemaal mee op de proppen komt!

Ook al vond ik Charlie en Maggie twee hele leuke personages en konden ze het verhaal goed dragen, ik miste toch wat. Ze waren net niet “vlezig” genoeg naar mijn smaak, ik had gehoopt dat ze iets meer ontwikkeld waren. Niet dat ze nu tweedimensionaal aanvoelden, zeer zeker niet! Maar in vergelijking met Scout en Liam halen ze het toch net niet. Oké ik ben overduidlijk een beetje bevooroordeeld, maar ik heb gewoon een speciaal plaatsje in mijn hart voor Scout en Liam en aangezien zij ook in dit boek voorkomen, en ik dus best wel veel aan hen moest denken, kon ik niet anders dan gaan vergelijken. Nou ja vergelijken… Eigenlijk is het gewoon muggenzifterij van een groot fan die moeilijk afscheid kan nemen van haar twee favoriete personages. Voor de doorsnee lezer weet ik zeker dat Maggie en Charlie prima bevallen.

Als laatste nog even een opmerking over hoe ik dit boek heb ingedeeld: een new adult. In Nederland zijn we inmiddels gewend dat New Adult romantische verhalen zijn over jongvolwassenen waarin bedscènes ruimschoots aanwezig zijn. In Amerika is het toch wel anders. Daar gaat het meer om de leeftijd van de personages dan dat het altijd om boeken gaat met steamy scenes, ook al komen die dikwijls in New Adults voor. Om die reden heb ik Fragile Brilliance ook als New Adult bestempeld, maar voor de mensen die New Adult associëren met "rode oortjes": zo’n boek is dit totaal niet. Er zit geen enkele bedscène in, wat dat betreft is het niveau van de romantiek nog heerlijk young adult. Wat op zijn tijd ook zijn charmes heeft ;) , maar romantisch is het zeker!

Het is niet aan te raden om over nieuwe personages te lezen als de oude nog te vers in je geheugen liggen en jij je er nog niet bij hebt neergelegd dat hun verhaal is afgelopen. Hierdoor was ik aanvankelijk veel te negatief over Fragile Brilliance, terwijl het nu juist zo’n leuk verhaal is! Geheel in Tammy Blackwell's stijl, oftewel boordevol actie, spanning, heerlijke romantiek en Scout en Liam. Een aanrader voor fans of mensen die een hele leuke wereld willen ontdekken. Ik raad toch aan om eerste de Timber Wolves te lezen, want ten eerste is die trilogie gewoon te episch om niet te lezen en zo begrijp je de wereld en het verhaal ook beter.

Dit is alweer de derde keer dat ik First Frost gelezen heb en elke keer wordt het leuker en leuker. Geniet ik meer en meer van het verhaal. Van de hilarische acties van prins Ferdinand en het gevatte commentaar van Ming. Van alle sprookjes die in dit verhaal zijn verweven en waar vervolgens op een heel ludieke manier een twist aan gegeven is. Van... eigenlijk alles!

Mijn liefde voor dit boek was niet zo vanzelfsprekend. Toen ik het een paar jaar geleden voor het eerst oppakte en las, vond ik het wel oké, alleen niet echt denderend. Pas toen ik mijn geheugen opfriste voor het tweede deel dat uitkwam, begon ik het echt leuk te vinden. Liet het me niet meer los. Wilde ik heel graag verder lezen, ook al kende ik het verhaal al. Elke keer dat ik First Frost herlas ontdekte ik weer nieuwe gebeurtenissen of details die me de eerste keer waren ontschoten. Deze keer was het ook weer raak. Echt niet te geloven hoeveel je over het hoofd kunt zien. Hoeveel je niet opneemt, maar dat maakt herlezen juist zo leuk!

Een van de redenen waarom ik First Frost nu zo'n geweldig verhaal vind is de uniekheid. De eerste keer dat ik dit boek las was voordat Once Upon a Time zo populair werd. Voordat ik van andere hervertellingen zoals Cruel Beauty, op de hoogte was. Ik was nog niet echt een boek tegen gekomen waar sprookjes op een andere manier verteld werden. Waar ze op een heel grappige manier te grabbel worden gegooid. Als een echte sprookjesfan was ik toch wel nieuwsgierig na het lezen van de achterkant van dit boek. Wat zouden ze met een van mijn favoriete sprookjes hebben gedaan?

Nou, een heleboel! Met First Frost heeft Liz DeJesus een wereld gecreëerd waar sprookjes dus werkelijk zijn gebeurd. Waar de voorwerpen die in al die verhalen voorkomen, nou ja een gedeelte ervan, worden bewaard in het museum van Magical and Rare Artifacts dat wordt beheerd door een aanvankelijk onwetende Bianca en haar moeder. Dat verandert allemaal als Bianca erachter komt dat ze een directe afstammeling is van DE Snow White, oftewel Sneeuwwitje. Als ze haar moeder magie ziet gebruiken en merkt dat zij dat zelf ook kan. Als hun aartsvijand op het toneel verschijnt en haar moeder ontvoert.

Dat is het moment waarop Bianca begint te geloven dat al die voorwerpen die in het museum liggen, zoals de spiegel van de Boze Koningin, de giftige appel en het haar van Rapunzel echt zijn en ze samen met haar BFF Ming op weg gaat om haar te redden. Onderweg komen ze de hilarische prins Ferdinand en zijn bediende Terrance tegen. Ook komen ze bekende figuren uit sprookjes tegen, leren ze wat wel en niet de werkelijkheid is en dat het helemaal niet zo leuk is als het lijkt om de hoofdrol in hun eigen sprookje te mogen spelen. Voor de sprookjesfanaat in mij was dit op en top genieten!

Naast de sprookjes die tegen het licht worden gehouden, zorgen de personages zelf er ook voor dat het lezen van First Frost een hele leuke beleving wordt. Zo is daar Ming, de beste vriendin van Bianca die bepaald niet op haar mondje is gevallen en de meest gevatte antwoorden kan verzinnen. Daarnaast heb je prins Ferdinand, mijn geliefde simpele ziel, die een beetje als karikatuur van alle prinsen op het witte paard wordt neergezet, maar overduidelijk niet de slimste is, de dappere Biance om te eindigen met de even dappere Terrance met zijn verrassende achtergrond.

Het allerleukste vind ik de manier waarop Liz DeJesus overal een onverwachte draai aan geeft. Hoe ze bepaalde onderdelen van sprookjes in een ander licht laat zien. Hoe ze die overdrijft. Hoe ze dit verhaal een andere weg in laat slaan. Hoe ze afwijkt van het gebruikelijke. Het was leuk om continu verrast te worden! Oké, sommige momenten zijn een beetje cliché. Correctie zijn erg cliché, maar doordat je het hele boek lang al met clichés te maken hebt, kun je niets anders doen dan erom lachen en toch maar genieten. Want die overbekende momenten zijn door de schrijfster weer leuk gemaakt :)

First Frost is een boek dat hoe vaker je het leest des te leuker wordt. Het bevat super leuke en op momenten hilarische personages. Het laat je bekende sprookjes in een ander licht zien. Het verrast je met elke bladzijde die je omslaat en is eigenlijk een must read voor sprookjesfans!