Scan barcode
A review by shervinbr
Invisible Women: Data Bias in a World Designed for Men by Caroline Criado Pérez
5.0
I decided to write my review in Persian as I didn’t see any comprehensive reviews in that language.
خيلى با اين كتاب حال كردم و در عين حال خوندنش برام هميشه آسون نبود. درنهايت از نظر من خوندن اين كتاب براى همه افراد يك بايده.
نويسنده اين كتاب فمنيست و فعال حقوق زنان ساكن كشور انگلستانه كه چند سال قبل با فعاليت هاش براى نگه داشتن چهره هاى زن روى اسكناس هاى اون كشور معروف شد. چند بار ديگه هم اسمش به سر زبون ها افتاد از جمله وقتى براى بزرگ كردن سايز جيب شلوار زنان ( ليترالى!)(كول، رايت؟) كمپين ميكرد. در نهايت سويه هاى از اين فعاليت ها اما در زمينه هاى خيلى متنوع ترى در اين كتاب ميبينيم.
اين كتاب با استفاده از آمار و ارقام، حيطه هايى كه در اون زنان به واسطه قانون گذارى مردان آسيب ميبينن و يا به عنوان عضوى از جامعه شناخته نميشن رو شناسايى ميكنه و با تحليل اون آمار، چرايى آسيب ديدن زنان رو توضيح ميده. اين مشكلات ميتونه ساده ترين مسائل مثل پروتكل برف روبى خيابان ها و پياده رو ها تا مسائل بزرگ تر مثل
تاثير علم پزشكى بر زنان و يا چالش حضور زنان در سياست و جايگاه هاى مهم اجتماعى رو شامل بشه. در هر بخش مثال هاى متنوعى ميزنه كه براى شخص من بعضى هاش به شدت شگفت انگيز بود.
نويسنده معتقده كه اين دنيا توسط مردان و بدون در نظر گرفتن زنان، براى مردان طراحى شده و از اين جهت زنان در مواردى كه فكرش رو نميتونيم بكنيم، آسيب ميبينن و به صورت سيستماتيك بهشون ظلم ميشه. در نهايت نويسنده معتقده كه اين ماجرا راه حلى نداره جز حضور بيشتر زنان خصوصا در سطح قانون گذار و البته جنسيتى ديدن مسائل مربوط به جمع آورى داده و اطلاعاتى كه با تاكيد بر روى جنسيت انجام بگيره.
نكته ى منفى كتاب كه خصوصا در بخش هاى پايانى كمى خودش رو نشون ميداد، نگاه نويسنده به جنسيت به صورت دوقطبى زن و مرد و ناديده گرفتن جامعه نان-باينرى ها و ترنس سكشوال ها در رويه كلى كتاب بود.
شخصا خيلى از اين كتاب يادگرفتم و ديدم رو به خيلى مسائل عوض كرد و برام چالش درست كرد. فصل هفدهم كتاب با مطرح كردن چالش هاى هلارى كلينتن براى رئيس جمهور شدن، با اين كوت از برنى سندرز عزيز در انتقاد از كلينتن شروع ميشه كه: "براى راى جمع كردن كافى نيست كه بگيم من زنم و به من راى بدين". جمله اى كه در ابتدا ممكنه همه باهاش موافق باشيم. اما در نهايت تا آخر فصل قانع ميشيم (شدم) كه رئيس جمهور شدن يك زن صرف خاطر زن بودنش چقدر ميتونه خيلى چيزها رو عوض كنه و جامعه رو به جاى بهترى براى زنان تبديل بكنه.
خيلى با اين كتاب حال كردم و در عين حال خوندنش برام هميشه آسون نبود. درنهايت از نظر من خوندن اين كتاب براى همه افراد يك بايده.
نويسنده اين كتاب فمنيست و فعال حقوق زنان ساكن كشور انگلستانه كه چند سال قبل با فعاليت هاش براى نگه داشتن چهره هاى زن روى اسكناس هاى اون كشور معروف شد. چند بار ديگه هم اسمش به سر زبون ها افتاد از جمله وقتى براى بزرگ كردن سايز جيب شلوار زنان ( ليترالى!)(كول، رايت؟) كمپين ميكرد. در نهايت سويه هاى از اين فعاليت ها اما در زمينه هاى خيلى متنوع ترى در اين كتاب ميبينيم.
اين كتاب با استفاده از آمار و ارقام، حيطه هايى كه در اون زنان به واسطه قانون گذارى مردان آسيب ميبينن و يا به عنوان عضوى از جامعه شناخته نميشن رو شناسايى ميكنه و با تحليل اون آمار، چرايى آسيب ديدن زنان رو توضيح ميده. اين مشكلات ميتونه ساده ترين مسائل مثل پروتكل برف روبى خيابان ها و پياده رو ها تا مسائل بزرگ تر مثل
تاثير علم پزشكى بر زنان و يا چالش حضور زنان در سياست و جايگاه هاى مهم اجتماعى رو شامل بشه. در هر بخش مثال هاى متنوعى ميزنه كه براى شخص من بعضى هاش به شدت شگفت انگيز بود.
نويسنده معتقده كه اين دنيا توسط مردان و بدون در نظر گرفتن زنان، براى مردان طراحى شده و از اين جهت زنان در مواردى كه فكرش رو نميتونيم بكنيم، آسيب ميبينن و به صورت سيستماتيك بهشون ظلم ميشه. در نهايت نويسنده معتقده كه اين ماجرا راه حلى نداره جز حضور بيشتر زنان خصوصا در سطح قانون گذار و البته جنسيتى ديدن مسائل مربوط به جمع آورى داده و اطلاعاتى كه با تاكيد بر روى جنسيت انجام بگيره.
نكته ى منفى كتاب كه خصوصا در بخش هاى پايانى كمى خودش رو نشون ميداد، نگاه نويسنده به جنسيت به صورت دوقطبى زن و مرد و ناديده گرفتن جامعه نان-باينرى ها و ترنس سكشوال ها در رويه كلى كتاب بود.
شخصا خيلى از اين كتاب يادگرفتم و ديدم رو به خيلى مسائل عوض كرد و برام چالش درست كرد. فصل هفدهم كتاب با مطرح كردن چالش هاى هلارى كلينتن براى رئيس جمهور شدن، با اين كوت از برنى سندرز عزيز در انتقاد از كلينتن شروع ميشه كه: "براى راى جمع كردن كافى نيست كه بگيم من زنم و به من راى بدين". جمله اى كه در ابتدا ممكنه همه باهاش موافق باشيم. اما در نهايت تا آخر فصل قانع ميشيم (شدم) كه رئيس جمهور شدن يك زن صرف خاطر زن بودنش چقدر ميتونه خيلى چيزها رو عوض كنه و جامعه رو به جاى بهترى براى زنان تبديل بكنه.