دلم میخواد به این کتاب پنج ستاره بدم نه به این خاطر که داستان فوق العاده ای بود یا شاهکار ادبی بود به این خاطر که برای من خیلی قابل لمس بود، و مطمئنم برای خیلی از ما ایرانی ها همینطوره. جایی که هنوز در بعضی از شهرها و روستاها سنت های اشتباه در حال قربانی گرفتن هستن. یه سری از کلمه ها هستن که انگار به خودی خود یک چیز خوب و مثبت در نظر گرفته میشن، مثل سنت، مثل رسوم، مثل قانون، در حالی که اینها به خودی خود خوب و مثبت نیستن، قانون خوب خوبه، سنت و رسم خوب خوبه نه هر قانون و سنتی. حالا اینکه این خوب و بد چیه و چطوری تعیین میشه رو کاری ندارم ولی چیزی که اکثریت قبول دارن بده (پایبند به دموکراسی باشیم فعلا) نباید اجرا بشه حتی اگه قانون یا رسم باشه، قانون بد باید عوض بشه نه اجرا.
چاندرا داستان دخترکی ۱۱ ساله ست که با پسری ۱۶ ساله ازدواج می‌کنه به خواست پدر و مادر طبق رسوم، پسری که اولین بار شب عروسی میبینتش برای مدت کوتاهی، پسری که از شهری بسیار دور هست که ساعت ها تا محل زندگی چاندرا فاصله داره. ازدواج میکنند ولی قراره تا چند سال پهلوی هم نباشن جز در تعطیلات. در اولین تعطیلاتی که چاندرا به شهر شوهرش میره اتفاقاتی می‌افته که اصلا انتظارش رو نداره و تازه از اینجا درد و رنج سنت و رسوم غلط رو میشه با پوست و گوشت حس کرد. داستان رو میشه در دسته‌ی داستانهای الهام بخش دسته بندی کرد.ه