اين نمايش نامه رو بيشتر از دو نمايش نامه " باغ آلبالو " و " " سه خواهر "دوست داشتم.
از نظر من چخوف بيشتر از ديگر نويسنده هاى روس ، متخصص به تصوير كشيدن جامعه خودشه. جامعه اى كه البته ميشه تعميمش داد به جامعه هاى ديگه و باهاش به راحتى همزاد پندارى كرد.
نمايش نامه در مورد مردى به نام " ايوانف" هستش كه در زندگى به بن بست رسيده و اطرافيانش هركدوم متناسب با برداشتى كه از ايوانف دارن، مورد قضاوت قرارش ميدن و سرزنشش ميكنن.