Öbürküler kitabının devamında, Sacide bu sefer üniversite öğrencisi olarak geliyor İstanbul’a. Bir önceki kitaptaki hadiselerden çok aşırı derinden yara almış bir şekilde çıkmıyor fakat karşımıza, ki kitabın esas sorunlarından biri de bu. Önceki kitapta havada bırakılan hiçbir şey sürmüyor, daha da önemlisi karakterlerin ruh hallerine, psikolojilerine o kadar yüzeysel yaklaşılıyor ki kitap bütün potansiyelini yitiriyor. Hiç değilse ilk yarısı atmosferik olan bir önceki kitabın aksine, bu sefer kitabın çoğunluğunu oluşturan betimlemeler bir hava yaratamıyor. Ayrıca belirtmeliyim ki tıpkı önceki kitap gibi esas potansiyeli okültü benimsemekte yatarken en sonda yine her şeyin tek tek açıklanması çok Scooby Doo-vari bir hale getiriyor. Hayal kırıklığı oldu benim için, çünkü hiç değilse ilk kitabı okurken sıkılmaya başından başlamamıştım.