همیشه انگشت‌شمارند آن‌هایی که می‌دانند کجا را نگاه کنند و چطور گوش بسپارند؛ حقیقت نیز همین است؛ اما برای بهترین داستان‌ها، همان چند نفر هم کافی است.

بالاخره نتونستم جلوی خودم رو بگیرم و تمومش کردم، و چطور ممکنه کتابی که فیلمش رو دیدی و در واقع اقتباسی از فیلمه، چنین زیبا باشه، چنین قلبت رو بشکنه و هم‌زمان تو رو به وجد بیاره؟ چقدر هنرمندانه و ظریف تاروپود باشکوه داستان در هم تنیده شدن و تصویری خیره‌کننده به چشم‌نوازی ردای شاهان رو شکل داده‌ن. چقدر شگفت‌انگیز داستان موفق شده در تاریک‌روشنای داستان پریان قدم برداره: زمانی که مطمئن نیستی جادو چیزی سحرآمیز برات به ارمغان میاره، یا تو رو تا ابد نفرین می‌کنه. هزارتوی پن چنین کتابی بود.

و تا اینجام، عجب ترجمه‌ای! عجب ترجمه‌ای! نمی‌دونم شاید تعریف مناسبی نباشه که بگم من عملاً بین خودم و نویسنده فاصله‌ای حس نکردم، ولی به نظرم این کاریه که مترجم باید بکنه. که پرده‌ی بین خواننده و نویسنده‌ی بیگانه‌زبان انقدر نازک باشه که تو حتی متوجهش هم نشی. عجب ترجمه‌ای!

این قطعاً کتابیه که من دوباره بهش برمی‌گردم. بعد از مدت‌ها، دوباره یه کتاب پنج‌ستاره!