Nie sądziłam, że coś z klasyki polskiej fantastyki - bo tak z pewnością można nazwać Wiedźmina - spodoba mi się tak bardzo. Aż sama jestem tym zaskoczona. ,,Chrzest ognia,, jest trzecim tomem sagi (piątym jeśli liczyć dwa tomy opowiadań) i na pewno nie ostatnim jaki w tym roku planuje przeczytać. Mimo że cykl został wydany ponad 20 lat temu to książki są niesamowicie świeże i współczesne. W ogóle nie czuć upływu czasu. Ten tom jest pełen świetnych scen, które bardzo chciałabym zobaczyć w kolejnych sezonach serialu, jak np. robienie zupy zupełnie bez niczego albo grupowe upicie się bimbrem z mandragory. Uwielbiam Jaskra w serialu i z tego powodu trochę obawiałam się sięgnąć po książki. Zupełnie niepotrzebnie. Teraz lubię go jeszcze bardziej. Pojawiła się także nowa postać, która z miejsca podbiła moje serce. Mam nadzieję, że zostanie na dłużej. Najsłabszym punktem są dla mnie wątki polityczne, trochę zbyt zakręcone, ale być może taki był zamysł. Mimo wszystko gorąco polecam. Najlepiej zacząć od opowiadań, ponieważ świetnie wszystko porządkują i ułatwiają wejście w wiedźmiński świat. Żałuję, że odbiłam się od tej serii będąc w gimnazjum, ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.