Wauw wauw wauw. Ik weet niet hoe Rooney het elke keer flikt om zulke rauwe, complexe en gelaagde karakters te schrijven. En prachtig ook hoe ze de schrijfstijlen per personage aanpast. Je weet meteen dat je in Peter's hoofd zit, door zijn korte, warrige zinnen die erg staccato zijn, met name wanneer hij verdovende middelen gebruikt. En bij Ivan merk je dat hij een tikje neurodivers is, maar dat hij zich meer open stelt zodra hij met Margaret is, waardoor je via haar pov meer over hem leert. 

Ik werd echt meegesleept in het rouwproces van de twee broers en ik kon niet stoppen met lezen.