In korte tijd is Wessel te Gussinklo een van mijn favoriete schrijvers geworden. Drie keer 4,5 sterren op rij, dat is in mijn leesleven nog niet eerder voorgekomen. Voordat ik aan dit nieuwste deel uit de Ewout Meyster-cyclus begon, kon ik me echt niet voorstellen dat De Opdracht overtroffen zou worden, maar toch, bij vlagen lukt het Te Gussinklo.

Ik heb De Verboden Tuin nog niet gelezen, maar dit deel is duidelijk het meest tragische van de drie romans die ik tot nu toe las uit de serie. Ewout Meyster was in De Hoogstapelaar en De Opdracht een irritant betwetertje, maar in dit nieuwe deel raakt hij dat allemaal kwijt als hij in de leer gaat bij ene Somsen.

Somsen belooft hem een grote toekomst, maar al vrij snel is duidelijk dat Somsen een manipulatieve oplichter is. Het duurt echt heel erg lang (veel te lang) voordat Ewout dit doorheeft. Op zoek naar een vaderfiguur die hem vertelt hoe het allemaal zit geeft Ewout zich helemaal over aan deze Somsen, met alle gevolgen van dien.

Het is een pijnlijk verhaal waarin Te Gussinklo weer uitgebreid inzoomt op de psyche van Ewout. Tot in details komen we te weten hoe de belevingswereld van Ewout in elkaar zit. Als lezer word je heen en weer geslingerd tussen onbegrip en medelijden. Vurig hoop je dat Ewout ooit weer in staat is dat betweterige ventje te worden waar we ons in de eerdere delen zo heerlijk aan geërgerd hebben. Misschien hopen tegen beter weten in, want richting het einde ziet het er allemaal vrij hopeloos uit voor Ewout.

Duidelijk mijn favoriete reeks binnen de Nederlandstalige literatuur en Ewout Meyster is wat mij betreft nog steeds een van de beste personages waarover ik heb gelezen. Ik hoop op een volgend deel in deze reeks. In ieder geval heb ik het eerste deel, De Verboden Tuin, nog voor de boeg.

Videorecensie
Leessoundtrack