Ας ξεκινήσω από τα καλά χαρακτηριστικά του βιβλίου... μου άρεσαν μερικά κεφάλαια: το "Αστερόσκονη" που προσπαθεί να δώσει μια εξήγηση για την έλλειψη σιδήρου που έχουν μερικοί άνθρωποι, αλλά από "παλαιοντολογική" σκοπιά, και το "Αναζητώντας τα ίχνη της ζωής", όπου ο συγγραφέας αναρωτιέται ποια είναι η κρυφή σκοπιμότητα κάποιων περιοχών του γενετικού υλικού που ονομάζει "γενετικά απολιθώματα".  Υπάρχουν μερικές ακόμη ενδιαφέρουσες εκθέσεις αλλά είναι σπάνιες στο βιβλίο. 

Αυτό που δεν μου άρεσε περισσότερο είναι ότι δεν είναι ούτε "επιστημονικό" βιβλίο ούτε "φιλοσοφικό". 
Δεν είναι το πρώτο, γιατί περισσότερες "ενδιαφέρουσες" πληροφορίες θα έβρισκα στο βιβλίο της βιολογίας της β' λυκείου, με την αντίθεση ότι εκεί θα υπήρχαν οι επιστημονικές πηγές και εξηγήσεις, που λείπουν από αυτό το βιβλίο. Δηλαδή, σχεδόν κάνει "science bating" όπου παρουσιάζει ενδιαφέρουσες επιστημονικές σκέψεις, αλλά δεν είναι καθόλου τεκμηριωμένες, και αντί να τις αναλύσει περισσότερο, κάθεται και κάνει "φιλοσοφικές" ερωτήσεις στον εαυτό του που δεν οδηγούν πουθενά, καθώς ίσως η πιο συχνή απάντηση (στις δικές του ερωτήσεις) είναι "δυστυχώς δεν το γνωρίζουμε αυτό". 🤡
Ίσως το βιβλίο αυτό να φανεί ενδιαφέρον σε άτομα που δεν έχουν καμία μα καμία επαφή με τον χώρο των επιστημών, αλλά για μένα ήταν μεγάλη απογοήτευση.