خب، و بالاخره کتاب خودم رو با هم‌خوانی یه دور تموم کردم و اومدم در موردش حرف بزنم. یا بهتره بگم در مورد امتیازش حرف بزنم.

کوارتت بی‌نقص نیست. من معتقدم هیچ کتابی بی‌نقص نیست. همیشه جا برای بهتر شدن هست، همیشه می‌شه (باید) یه پله رفت بالاتر. غیر از این باشه آدم دیگه دلیلی برای نوشتن نداره. نوشت تموم شد رفت دیگه. منم معتقد نیستم که کوارتت بدون ایراده. اینطوری بخوام بهش نگاه کنم نمی‌تونم بهش چهار بدم (چون همه می‌دونید من چهار رو به کتابایی می‌دم که به نظرم بی‌نقصن). شرافتم یعنی اجازه نمی‌ده همچین کاری کنم، و برام سخته پنج بدم، یعنی دیگه جای پیشرفتی نیست. انگار کتاب بعدیم قرار نیست بهتر بشه، یا این نهایت قدرت من بوده. که واقعیتش اینه که نیست. من تمام تلاشم رو براش کردم، ولی این تهش نیست. من می‌تونم بهتر شم. می‌خوام بهم اعتماد کنین که کتاب بعدی، حتی جلد بعدی این مجموعه بهتره و این از نظر من کمال نیست.

ولی ضمناْ‌ من امتیاز پنج رو به کتابی می‌دم که زندگی من رو عوض کرده، حتی اگر کامل نباشه. کوارتت زندگی من رو عوض کرد. به من هویت داد. گاهی حس می‌کنم حتی به عزیزانم هویت داد. به من فهموند که نویسنده‌م. برای اولین بار فهمیدم نویسنده‌م و همین... راستش... به خاطر همین، لطفاً بر من ببخشایید عزیزان، که به این کتاب به خاطر نقشش توی زندگی خودم، و نه الزاماً کمالش، پنج می‌دم.

امیدوارم چنین نقشی رو توی زندگی شما هم ایفا کنه. امیدوارم بعد از خوندنش حالتون بهتر باشه. ایمانتون به خودتون بیشتر باشه.
و ایمانتون به نور خودتون.