اورهان پاموک داستانهای کوتاهی از مجموع چهل سال نویسندگیش رو در این کتاب جمع کرده که با اینکه قسمت هایی از دیگر رمان هاش هست به شکل مستقل میشه خوند. مثلا داستان اول راجع به جلادی هست که برای اولین بار چشمان کسی که می‌کشه رو نمیتونه فراموش کنه، یا در داستان دیگه داستان نقاشی درختی رو می‌خونیم که طی ماجرایی از کتاب خودش دور افتاده، ولی هر چی جلو میریم داستانها به سمتی میره که دو عنصر خاطرات کودکی و خاطرات مدرسه توش مشهوده. بعضی از داستانها جالبه اما در مجموع من انتظار خیلی بیشتری داشتم.