Ik zal beginnen met de meest positieve noot: ik hou van Kings schrijfstijl. Die is vlot en beeldend: de auteur trekt je snel in zijn intense verhaal waarin hij de spanning snel opbouwt en gruwelijke details niet schuwt. Dat is lekker, ook in dit boek.

Meer positieve dingen heb ik over The Mist eigenlijk niet te melden. Er gebeurt weinig, het kwaad (in de vorm van enorme, gore en allesverwoestende insecten) heeft een hoog jaren tachtig horror-gehalte en een einde… dat is er niet echt.

Ik verdenkt King ervan met The Mist een boek met een moraal te hebben geschreven. De hoofdpersoon is een getrouwde, geile heethoofd die continue ruzie zoekt, negatieve gedachtes heeft en binnen 12 uur opgesloten te zijn in een supermarkt zich in een kantoor vergrijpt aan één van de bezoekers. Neuken moét natuurlijk gebeuren, als buiten het gevaar loert en je elk moment het loodje kan leggen

Ook de andere mensen in de supermarkt zijn opvallend gek en reageren ongeloofwaardig en uitermate vreemd op de gruwelijke en onwaarschijnlijke gebeurtenissen. Staan de insecten, de mist en het vernietigende monster symbool voor het kwaad dat ons toekomt als we losraken van onze moraal? Want het flinterdunne verhaallijntje ‘Project Arrowhead’ - wat de oorzaak van het probleem zou zijn - lijkt er met de haren bijgesleept. De insecten, de gedrochten en het monster: ze moeten iets symboliseren.

Anyway, je kunt dit boek gerust laten liggen. Een verhaal zonder einde voelt sowieso als kakken zonder resultaat.