آبی زنبور عسل نوشته‌هایی منفصل از هم هستند از زبان یک کودک ده یازده ساله که فرزند پدر و مادری مبارز از آرژانتین هست که پدرش در زندان و مادرش در فرانسه زندگی می‌کنه. دختر در انتظار پیوستن به مادرش هست و در همین حین مشغول آموختن زبان فرانسه. روایت ها ابتدا از ملاقا‌ت‌های با پدرش در زندان شروع میشه و بعد به مهاجرت و یادگیری زبان و پیدا کردن دوستان جدید و اتفاقاتی از این قبیل میرسه و در خیلی از جاهای داستان به نامه‌های رد و بدل شده بین دختر و پدرش هم اشاره میشه. اما در انتها باید بگم که کتاب کشش لازم رو برای من نداشت، اونقدری که انتظار داشتم جذاب نبود و میشه گفت از یه جاهایی دیگه فقط میخوندم که تموم بشه و این خوب نیست. ولی آخرین جمله‌ی کتاب که به نقل از یه کتاب دیگه هست قشنگ بود و اینجا می‌نویسم:
«
زمین هنوز پر از گل و لای بود، اما گل های آبی کوچکی در گوشه و کنار شکوفه داده بود
»