صادقانه، برای من هنر از هنرمند و کتاب از نویسنده جدا نیست. در نتیجه به‌صورت خودکار کتاب‌های کی. دیک رو دوست دارم، چون کی. دیک رو دوست دارم. ولی ضمناً این هم هست که حس می‌کنم سایر نویسنده‌های سطح بالای این ژانر یه گرد خاکستری دلمرده‌ای روی کاراشون پاشیده و کی. دیک، البته که سیاهه، ولی گردش نه خاکستری که سیاه براقه.

و من این سیاه براق رو دوست دارم.