Ένα νουάρ που φλερτάρει με την ηθογραφία. Ένα φόνος στο Μόντρεαλ του Καναδά είναι η αφορμή να περπατήσουμε με τον υπαστυνόμο Λαπουάντ τη γειτονιά του, τη Λεωφόρο, ένα πολιτισμικό χωνευτήρι όπου συναντούνται η ελπίδα και το έγκλημα. Μέσα από την αναζήτηση του ενόχου γνωρίζουμε τους ανθρώπινους τύπους της γειτονιάς και τις ιστορίες τους. Η υπόθεση χωρίς να περνά σε δεύτερο πλάνο, γρήγορα φαίνεται πως δεν είναι η κινητήρια δύναμη του βιβλίου αν και δεν χάνει από το ενδιαφέρον της. Το τέλος ανθρώπινο και ωραίο.
Το βιβλίο αποπνέει μια νοσταλγία αλλά κυρίως δίνει την αίσθηση του τέλους εποχής, καθώς το παλιό δίνει τη θέση του στο καινούριο τόσο σε φυσικό όσο και σε επίπεδο αντιλήψεων. Συνολικά μια πολύ αξιόλογη δουλειά.