10 november 2020
Ik heb zo'n 300 van de ongeveer 1000 bladzijdes gelezen. Het boek verraste me zeer, maar kan me niet genoeg boeien om nog 700 blz in te lezen..

Ik had bijvoorbeeld niet verwacht dat het boek grappig was. Het is echt een parodie op de ridderroman. Maar die humor voelt na 300 blz toch een beetje als een trucje.

Ook leuk: ieder hoofdstuk, van ong 10 blz, is een soort mini-avontuur in het grotere geheel. Het leest dus best wel vlot weg. Maar al die verschillende verhaaltjes achter elkaar wordt ook een beetje teveel van het goede voor me.

Daarnaast nog een interessante overweging. Iedereen neemt direct aan dat Don Quichot gek is dat hij het leven wilt leven zoals hij leest hoe ridders in boeken leven. Maar dat is natuurlijk opgepoetst en allesbehalve realistisch! Maar is dat niet hetzelfde als hoe media, en social media, ons beeld van onszelf, ons lijf, ons leven etc beïnvloeden? Dit fascineerde me wel aan dit boek.

Ook vond ik het erg leuk om dit deel een beetje samen met Wopke gelezen te hebben. Hij studeert Spaanse literatuur in Spanje, en heeft dus een editie die gericht is op de literatuurstudie. Daar staan heel veel voetnoten in met allemaal extra informatie over de historische correctheid van bepaalde zaken enzo. Best interessant!

Maargoed. Ik heb wel genoeg Don Quichot gehad voorlopig. Het is net als met Sherlock Holmes lezen. Ik vind het best leuk, maar niet teveel te kort achter elkaar.

Note to self als ik ooit verder ga: ik ben bij hoofdstuk 32 van boek 1 ;)