op zn mooist een schurend portret van waar persoonlijke en politieke verandering samenvallen en uit elkaar vallen, een aangrijpende poging om dingen te bewaren die weg lijken te glippen, waarbij de wij constant onder druk staat door de glimpen van wie daar niet toe behoren. op zn slechtst vermoeiende opsommingen van het oma-vertelt soort, of het levensverhaal van iemand die je niet kent verteld door een traag sprekende uitvaartverzorger die cliches overgepend heeft uit eerder bijgewoonde uitvaarten.