تا حد خوبی کلیشه‌ای، تکراری و غیر جدی بود. ولی باز هم همه کلیشه‌های کنار هم بد از آب در نیامده بود.
مشکل اصلی به نظرم اینه که در مورد چالش‌های ملموس صحبت نمی‌کنه. کلی صحبت می‌کنه.
می‌گه بهترین‌ها رو استخدام کن، به جای تخصص در یک حوزه خاص دنبال هوشمندی و توانایی یادگیری باش. اما نمی‌گه وقتی پول استخدام بهترین رو نداری چی کار کن.
به نظرم سوراخ دعای اینترنت در زمان درستی افتاد دست گوگلی که خودشم به اندازه کافی خوب بود. حالا با اون درآمد کارهای قشنگ رو می‌شه راحت انجام داد و ازشون صحبت کرد.
کتاب می‌گه شکست رو به عنوان یک مسیر نگاه کنید نه نتیجه. اما نمیاد از چند تا از شکست‌ها بگه و تغییراتی که در گوگل ایجاد کردن. از این لحاظ هست که می‌گم کتاب جدی‌ای نبود.

از یک لحاظ‌هایی به نظرم این کتاب‌ها می‌تونن گمراه کننده باشن. گمراه کننده از این نظر که آدم به این باور برسه که موفقیت محصول پیگیری یک سری اصول و روش‌هایی هست که گفته می‌شود. در صورتی که به نظرم اکثر این طور کتاب‌ها عامل‌های مهم دیگه رو در نظر نمی‌گیرن. عواملی که خودشون در اون دخیل نبودن شاید چون نقش خودشون رو کم‌رنگ‌تر می‌کنه. به خصوص این ایراد وقتی جدی‌تر می‌شه که مثل این کتاب یک فرد یا افرادی که جزیی از مجموعه هستند کتاب رو می‌نویسند.