Okuduğum ilk Bener, kendisinin şiir olarak kategorize etmek istemediği şiirleri olduğundan belki, kimileri hayli enigmatik, anlaşılması/çözümlenmesi güç geldi. Bu soyut havadan oldukça hoşlandım, soyut şiiri mantıkla kavramak imkansız, ancak doğru atmosferde doğru ruh hali içinde gönülle erişilebilir bence. Bu nedenle kesinlikle daha sonra bir daha okuyacağım bu şiirleri, özellikle Bener’in düzyazı eserleriyle biraz daha tanışık olduktan sonra geri dönmek, belki böylece kaçırdığım detayları da yakalamak istiyorum.

Bu soyut ve enigmatik şiirler dışında çok daha ‘erişilebilir’ olanlar da vardı bu güzel kitapta. Bunlardan da keyif aldım. Bir çırpıda bitiverdi kitap, ne yalan söyleyeyim, daha fazla nazım eseri olmamasına üzüldüm. Artık hikayelerinde görüşmek üzere…