İki bölümden oluşuyor kitap, aynı olayı ele alıyor. İlk bölümün son bir-iki sayfasına kadar gayet başarılı, görselliği yüksek bir korku hikayesi gibi seyrederken son sayfalardan itibaren biraz komediye dönüyor kitap.

Başlarda ne kadar keyifli okuduysam sonlara doğru o kadar sıkılmaya başladım ne yazık ki. Bunda, anlatımın sadeliğinin, konu enteresan olmayınca biraz ilgiyi kaybetmesinin de, benim genel olarak kitaplarda komiklikten pek hazzetmememin de etkisi var. İlk kısımda bu anlatım, zaman atmosferini yaratmada fevkalade başarılıydı, zaten bu yüzden büyük bir hevesle okudum işbu bölümü. İkinci kısmı her ne kadar çok bayılarak okumasam da bu kısmın başında, özellikle pogrom ve takibindeki olayların anlatımı beni hayli etkiledi, gözyaşları içinde bıraktı. İşte tam da bu yüzden sosyopolitik sembolik bir korku hikayesi olarak yazılmış olsaydı dünya çapında dahi başarıya ulaşabileceğine inanıyorum. Günün birinde biri bu hikayeyi dilerim ki yazar.

Bu haliyle çerezlik bir kitap, bu kategori içinde ise zevkle okunabilecek bir hikaye-anlatıcılığına sahip. Bir haftasonu eğlenmek için okunmaya çok uygun.