Een ouder wordende man beseft dat het leven niet loopt zoals het gewenst (of verwacht) is, waarvoor hij zich verantwoordelijk voelt. Gecombineerd met ouder worden en achteruit gaan en een leven vol onderdrukking van gevoelens.
Citaat : "men doet wat men kan en het noodlot zorgt voor de rest".
Speciaal geschreven (vermenging van natuurelementen en dialogen tussen mensen, waarover het precies gaat blijkt meestal pas op het einde van het hoofdstuk),
En de slotzin :
"Kikuko (zijn schoondochter), de ranken van de kraaiepompoen zakken naar beneden. Ze zijn te zwaar."
Niet zeker of ik alles begrepen heb. Japan is toch voor een groot deel onbekend terrein.

He had heard the mountain.

Very interesting insights in to Japanese life

Ono na šta me je ovaj roman podsetio najviše je Ozeov film Tokyo Story, sa tom ključnom razlikom da gde se Oze oslanja na retku, ali prisutnu ljudskost u svojim likovima, Kavabata je daleko ambivalentniji. Možda su se i, direktno ili indirektno, Oze i Kavabata medjusobno inspirisali, pošto su njihova dela tu negde u slično vreme i ugledala svetlost dana.

Reći da je ovo neuspešan roman je sve sem tačno. Kavabata svojom vitkom i elegantnom prozom (paragrafi su obično dužine dva-tri reda) piše o starosti, o porodici, o tremorima koje trpi Japan suočen sa vesternizacijom društva. Šingo, protagonista i najstariji član svoje porodice, počinje da zaboravlja i počinje da čuje zvuk planine – sopstvene smrti. Te ne dolazi zaključak da ovo nije baš najveselije štivo niotkuda. A meni je možda ta veselost (ili makar humanost – Kavabata je i po tom pitanju dosta štur) u ovom trenutku i najviše bila potrebna. I greota, znam, da dobar roman (možda čak i odličan) profilterisan kroz trenutnog mene ostane za mene tako nedorečen, tako gotovo prazan, da ne mogu da kažem da mi se stvarno dopao.

Možda ću mu se opet vratiti, u nekom drugom trenutku u vremenu, i možda to tad bude neka druga (tokijska) priča.

3

sound off in the comments—ginkgo or gingko?