El libro anterior me dejo un poco decepcionada la verdad, pero con esta nueva entrega Lackberg se ha superado 100%. No me esperaba para nada el desenlace y ese último capitulo me ha dejado con cara de tonta. Espero que saque nuevo libro pronto.

Ik moet eerlijk zeggen: ik had slechts matige verwachtingen. En tot 75% voelde het boek als een verplichting. Maar toen. Holy effing shit. Dat het verhaal zo laat pas echt in een stroomversnelling raakte, wordt goed gemaakt door de ontknoping.

De personages zijn uitstekend uitgewerkt, beter dan in veel andere thrillers. Doorgaans heb ik moeite me te verplaatsen in de personages, maar dat was in dit geval geen probleem. Ik kreeg oprecht te doen met de families van de verdwenen meisjes en de grondige hekel aan Einar ontstond ook al snel, tezamen met de ergernis aan Mellberg die zich overal in mengt zonder iets nuttigs toe te voegen. Louise als klein meisje komt over als een onhandelbaar, vernielzuchtig monster dat rond raast zonder zich bewust te zijn van de gevolgen. Jammer is wel dat in het begin zo veel nieuwe personages worden geïntroduceerd, dat je vergeet wie ook alweer wie was.

De plot zelf zat supergoed in elkaar. In het begin lijkt niets met elkaar samen te hangen en zo hoort het ook in een thriller. Naarmate het verhaal vordert, krijg je als lezer het idee dat gebeurtenissen met elkaar te maken moeten hebben, maar je kunt de vinger er niet op leggen. De cliffhangers tussendoor waren een fijn steuntje in de rug om door te lezen en waren deels de bron van de spanning en de mysterie. Het is fenomenaal hoe Läckberg erin slaagt om je dat off-gevoel te geven, terwijl je niet kunt zeggen hoe dat komt en waarom je gut-feeling zo opspeelt. Duidelijk spelen er dingen binnen de verschillende families, maar de dosering van informatie voorkomt dat dingen voorspelbaar worden.

Zoals gezegd: de verweving van de verschillende verhaallijnen wordt duidelijk na ongeveer driekwart. Het wordt pas echt spannend als Erica Falck ontdekkingen doet die ze niet meteen meldt aan haar man, maar zelf op onderzoek uit gaat. Dat mensen niet blijken te zijn wie ze zeggen, wordt pijnlijk duidelijk

Spoiler

evenals de geslepenheid van de daders; dat ze niet worden gepakt, is een verrassende twist en laat een opening voor een vervolg

. En zelfs op de laatste bladzijde word ik nog van mijn stoel geblazen. Hoe kan iemand die zo dichtbij je staat, je zo misleiden, zodat je pas ontdekt hoe de vork in de steel zit als het al te laat is?

Ondanks een wat stroeve start blijkt dit een ijzersterk verhaal te zijn.

Te dejara con la piel de gallina

Puntuación CAWPILE: 9.25
Personajes: 8.5
Ambientación / Worldbuilding: 9
Estilo de escritura: 8.75
Trama: 9.25
Enganche: 10
Lógica / Relaciones: 9.25
Disfrute: 10

Sigo dando 5 estrellas a los libros de esta saga. Probablemente yo ya no sea todo lo objetiva que pretendo, pero ya es mucho recorrido el que llevamos con estos personajes y es un poco como volver a casa.

El domador de leones ha sido de los que más rápido he leído hasta la fecha. Prácticamente he leído el 90-95% del libro en un solo día. La resolución me ha dejado con la boca abierta. Aunque estaba bastante segura de saber quién había sido, Camilla nunca decepciona. Impresionante.

Me ha sorprendido que se dejaran algunos flequillos abiertos, aun así.

Heerlijke ontspanning